Tuinkunstgeschiedenis
Al duizenden jaren spelen tuinen een belangrijke rol in het leven van de mens, als een plaats om tot rust te komen, om ons te voorzien van voedsel en medicijnen en om de band met de aarde te onderhouden.
Zelfs 3000 v.Chr. legden heersers in het Nabije en Verre Oosten al parken en tuinen aan voor sport en vermaak.
In China ontwikkelden de tuinen op eenzelfde manier.
De Han-dynastie in de derde eeuw v.Chr. was beroemd vanwege de grote, formele tuinen en parken.
De Perzische tuinen hebben ten tijde van de oude beschaafde wereld de ontwerpen sterk beïnvloed.
In de Islamitische wereld gebruiken de ontwerpers van tuinen symboliek en beelden uit de koran om het paradijs op aarde te scheppen. Met spuitende fonteinen en weelderige beplanting.
Net als in de oude Chinese cultuur speelden het getal 4 een belangrijke rol, dat de vier seizoenen aanduidt.
In Griekeland groeiden heilige bossen op speciale uitgezochte plaatsen in de buurt van tempels en openbare ontmoetingsplaatsen, en brachten welkome schaduw.
De beplanting weerspiegelde de natuurlijke wereld en men beschouwde bloemen als behorend tot de goden.
Na de veldtochten van Alexander de Grote in Perzië verschenen er spoedig fraaiere tuinen. Deze werden later nagebootst door de Romeinen en na de Renaissance stonden ze model voor veel grote tuinen die wij nu kennen.
Plinius schreef in de eerste eeuw n.Chr. over zijn eigen tuin. Hij maakte zich ook zorgen over het ontwerp van de tuin, omdat hij graag wilde dat die op een harmonische manier aansloot bij zijn villa, aangezien hij die “ twee beschouwde als een geheel” .
“ HUIS EN TUIN “ / “ INTERIEUR – EXTERIEUR “
Perzische tuin
Tekst “ De Feng Shui tuin / geschreven door Gill Hale”